Over De Hokjesman (in de stijl van De Hokjesman)
Omdat er hard gewerkt dient te worden om van honderden uren ruw materiaal een film te maken als ware het een vakkundig geslepen diamant, treft men De Hokjesman doorgaans achter een computer in het VPRO gebouw te Hilversum. Daar zit hij, met slechts automatenkoffie in plastic bekertjes en een stiekeme sigaret, tot ‘s ochtends vroeg als de dagploeg ramen opent om frisse lucht ten burele te brengen.
Zijn woeste baard zal weer getrimd moeten worden voor het filmen van die dag. Zijn pak opgehaald bij de stomerij. Dit wollen kostuum dreigt na een dag lopen door de honderden subculturen die ons land rijk is te ruiken als een gemiddelde puberjongenskamer.
De Hokjesman zegt U. En stelt vragen. Hierbij de kin ietwat omhoog houdend, het hoofd in een lichte knik naar rechts en de ogen wijd geopend. Na antwoord kijkt De Hokjesman verbaasd, danwel verrukt. Hierbij dreigen eerder vernoemde ogen bijna uit de oogkassen los te geraken. De paraplu en koffer, die hij immer met zich meetorst, dienen om de anders zo druk gebarende handen in te tomen. Hetzelfde kan gezegd worden van het zo karakteristieke pak.
Baard, haar, lijf, handen: ze moesten getrimd, geknipt, gesnoerd, en gegeseld voor zijn rol van De Hokjesman. Als u na vandaag iemand ziet die u doet denken aan deze manspersoon, maar peinst: dit kan hem niet zijn want: haren als van een wildeman, punt van de witte blouse uit spijkerbroek, wild gesticulerend en vloekend als een kassenbouwer: weet dit was De Hokjesman. Zoals wij allen meerdere personages naast elkaar kunnen zijn.
Beste Hokjesman. Deze kijker laat u weten dat zij u dankbaar is. En zegt u, vaarwel.
Je kunt het fragment ook terugluisteren via deze link. Het begint op 35 min.