Een collega zei gisteren tegen mij: ‘Dat actievoeren is niks voor mij. Maar ik ben zo blij dat jij het doet.’
Ik zei: ‘Je hoeft je echt niet aan het asfalt te plakken. Je kunt ook gewoon een uurtje langskomen.’
En hij zei: ‘Ja maar, dan sta ik daar ook maar een beetje te staan. Wat heeft dat nou voor zin.’
In petities tekenen geloofde hij ook niet echt. (snap ik trouwens)
Kijk, ik zou ook liever een boek lezen in de tuin*, maar wat moeten we hiermee? Hij is een bondgenoot. Superfijn! Hij moedigt mij aan. Te gek!
Maar waarom komt hij niet gewoon even langs op 9 september? Stel dat iedereen die blij is met de actievoerders even een uurtje langskomt in Den Haag. Dan komen er misschien wel honderdduizend mensen meer en dat zou wel degelijk verschil maken.
Het lijkt alsof je niks doet, het voelt als minder dan een druppel op de gloeiende plaat. Maar kom toch!
De acties op de Utrechtsebaan begonnen anderhalf jaar geleden met een groepje van rond de 30 mensen en niemand had ooit van fossiele subsidies gehoord. En kijk waar we nu zijn.
Heel graag zie ik je daar. Een uurtje maar. En dat hoeft ook helemaal niet op de weg, maar er netjes naast als je dat wilt. Ik vlieg je geheel klimaatneutraal in de armen.
#stopfossielesubsidies#extinctionrebellion Alle informatie die je nodig hebt vind je op: www.a12blokkade.nl
*Dit is niet helemaal waar trouwens. De dagen dat ik actievoer met Extinction Rebellion zijn de beste dagen van het jaar. (maar soms lees ik ook graag een boek)