Er worden deze weken kentekenplaten gestolen van auto’s in de straat. Het is een rustige straat aan de rand van de stad aan de rand van een park. Een praktische plek inderdaad voor het stelen van kentekenplaten. Een a-locatie.
Ik wil het ongemak van een gestolen kentekenplaat niet bagatelliseren. Het lijkt me echt superirritant. Het kost tijd en geld en stress en een halve werkdag. En sommige mensen is het zelfs al voor de tweede keer overkomen.
Een vrouw heeft een deurbel geïnstalleerd met zo’n camera erin. Die camera filmt ook de openbare weg. In de buurtapp deelt ze screenshots van mensen die de camera vastlegt. Er is een keer bij hen ingebroken en daar is ze erg van geschrokken. Dat begrijp ik. Ze deelde ooit een foto van een man die ineens elke dag bij hun voordeur stond met de vraag of iemand wist wie dit was.
Het bleek de nieuwe krantenbezorger.
Nu deelt ze een foto van iemand die op straat loopt, misschien is deze persoon de kentekendief.
Ze stelt voor om aan de politie te vragen of er een camera in de straat kan komen te hangen.
Het is fascinerend hoeveel imaginaire discussies ik al heb gevoerd over dit berichtje in de buurtapp. Ik heb al minstens vier opiniestukken geschreven over waarom deurbellen met camera’s verboden moeten worden. Ik heb in gedachten al duizend berichtjes in die buurtapp gezet over dat het verboden is om beelden van cameradeurbellen in appgroepen te plaatsen. (dit heb ik in het echt een keer gedaan maar dat heeft dus niet geholpen). Ik heb me in mijn dromen verkiesbaar gesteld voor de gemeenteraad. Vlammende speeches gegeven voor drommen mensen over beter onderwijs, verhogen van minimumloon en uitkeringen, lagere huren, afschaffen collegegeld, dat soort dingen.
In gedachten heb ik de camera, die dus nog niet eens in de straat hangt en waarschijnlijk ook nooit zal hangen, al gesaboteerd, afgeplakt, omgehakt, gehackt, etc. En ik heb alle buurmannen die het voorstel van de vrouw in de buurtapp een duimpje hebben gegeven symbolisch doorgestreept in mijn niet bestaande adressenboekje. Aan die gasten heb je niets mocht de oorlog uitbreken. Daar niet aanbellen voor een schroevendraaier. Hem geen gelukkig nieuwjaar wensen.
Het stomme is: er is alleen dat ene berichtje in de buurtapp met de vraag wie er wil praten over een camera in de straat, met een paar duimpjes erbij. Verder is er niks. En ondertussen maalt mijn hoofd door en door en door. Als een wasmachine met een oneindig programma. Rond en rond en rond en rond. En ben ik dus op mijn eigen manier net zo doorgedraaid als de vrouw in de buurtapp.