De ijsvogel

D
Nog even over die ijsvogel. Die zie ik nu bijna elke dag. En elke keer moet ik me bedwingen om niet juichend in de lucht te springen.
Gisteravond liep ik nog een rondje door het Sloterpark. Ik wist zeker dat ik ‘m die avond niet zou zien. Ik zie ‘m bijna nooit ’s avonds. Maar, dacht ik ook: ik kan wel even een ijsvogel gebruiken. Een ijsvogel zou helpen om een wat modderige, stroperige dag op te tillen.
Ik liep naar het bruggetje bij het water waar ik er vaak een zie zitten. Hij zat er niet. Had ik al gedacht. Ik liep verder en toen scheerden er ineens twee helblauwe vogels vlak boven het water als een stel ministraaljagertjes.
Moest ik toch weer even juichen daar in mijn eentje op dat pad.
Het hielp!
In de serie Fleabag is het een vos die het hoofdpersonage op de meest onverwachte momenten tegenkomt. Hij kijkt haar wat verwonderd en stil aan (vossen praten niet natuurlijk). En ik heb het idee dat dankzij die vos, het hoofdpersonage ook weer even van een afstandje naar zichzelf kan kijken. De vos heeft verder geen functie voor het plot, maar is wel superbelangrijk voor het verhaal.

De ijsvogel kijkt nooit op, en doet ook niet mee aan de scène, hij is meer een mascotte. Een soort bijgeloof is het geworden: als ik er eentje zie, dan is mijn dag weer goed.
Iets anders, maar verhaaltechnisch een beetje hetzelfde: jaren geleden had ik een periode dat ik elke keer een cameraploeg van AT5 tegenkwam. Zat ik op een nieuw aangelegd strandje en kwam die ploeg ineens langs om te vragen hoe ik het vond geworden. Een week later weer op het Mercatorplein waar een nieuw restaurant op was gezet in de vorm van een soort paddenstoel. En weer een week later stond ik toevallig op de Vijzelgracht net nadat die verzakt was door de aanleg van de metrolijn. Elke keer dezelfde cameraman en dezelfde journalist achter de microfoon om te vragen wat ik ervan vond. Voor ik het wist was ik in gedachten interviewtjes aan het geven over alles wat ik deed. Haalde ik mijn fiets op bij de fietsenmaker en vertelde ik aan de denkbeeldige cameraploeg die mij volgde wat een verschil dat was. Ik verwerkte het fenomeen van de cameraploeg die elke keer overal opduikt in een verhaal. Maar nu denk ik dat een telkens terugkerend dier misschien beter was geweest.
Een ijsvogeltje!