de D van Dostojevski

d

Ik wist zeker dat dat boek ergens in huis was. Ik liep naar boven om ‘m uit de kast te pakken maar greep mis. Ik zag Anna Karenina en Leven en Lot en Madame Bovary en nog een paar ongelezen intimiderende bakstenen, maar Misdaad en Straf zag ik nergens.

Ik merkte iets van gekrenkte trots. Ik wilde mijn dochter niet appen dat ik het boek niet had. Ik wilde kunnen zeggen: ‘Ja tuurlijk! Staat bij de D rechtsboven! Naast Dumas! Helemaal stukgelezen. Ik herlees ‘m elk jaar natuurlijk. Het liefst tijdens een hittegolf.’

‘Volgens mij heb je ze aan G. gegeven met de scheiding weet je nog? Zei mijn zus aan de telefoon. Weet je nog dat we toen alle Murakami’s en Lonely Planets en oude Grieken in die doos hebben gegooid. Daar zat die Dostojevski vast ook tussen.’ 

Ik herinnerde het me ineens weer. Het ruimde lekker op. Ik was ook meteen van alle vervelende filosofen af.

Na de scheiding greep ik vaak mis. Ik had ineens geen kurketrekker meer en geen boor en geen spatels en ik had ineens te weinig borden en kopjes en beddengoed. (nog steeds) maar bij de boeken dacht ik tot nu toe dat ik niets miste.

Ik weet nog waar ik Misdaad en Straf kocht. Er was een tweedehands boekwinkel in de Burgemeester Reigerstraat in Utrecht waar ze alles hadden. Ik woonde er om de hoek en ik kocht er alle Russen en alles van Shakespeare en Virginia Woolff en Beckett en Victor Hugo enzo. Ik dacht toen nog dat ik alle klassiekers ging lezen en ze kostten maar een paar euro. Vergeeld papier. Kleine letters. Overweldigende klus. Anna Karenina begon met halve pagina’s Frans. Niet te doen. 

Maar blijkbaar heb ik ineens een dochter van zeventien die op een boekenclub zit op school met een bevlogen leraar Nederlands die ook in een band speelt en die tieners vrijwillig en zwierig en vol zelfvertrouwen aan de Russische literatuur krijgt. 

Ik ren dezelfde dag nog naar de boekwinkel. Echt haast heb ik ermee. Groter lettertype, nieuwe vertaling. Misschien lukt t me ooit nog eens. Mijn dochter heeft dat boek over een week of drie wel uit gok ik. Ik ga er minstens twee jaar over doen. Ze zal er hoofdschuddend naar kijken. Hoe moeilijk kan het zijn, een boek uitlezen?

Door Cathelijn